Lissabon
Naar Lissabon varen via de rivier de Taag was en pracht. We voeren tegelijk met een containerschip langs vissers in kleine bootjes de Taag op.
Monument voor de ontdekkingsreiziger
We voeren langs mooie gebouwen en monumenten.
Het monument voor de ontdekkingsreiziger staat aan de noordoever van de Taag.
In totaal zijn er 33 historische figuren op het monument te vinden waaronder Vasco da Gama en Hendrik de Zeevaarder die voorop over de Taag heenkijkt.
We voeren onder een imposante brug door en zagen midden op de rivier een man wild aan het zwaaien op zijn zeilboot. Geert: "Daar is wat aan de hand". We voeren naar hem toe.
Hij had motorpech en vroeg of wij hem de haven in wilden slepen. Het bleek een Nederlander te zijn, Renee. Het lukte net om het sleeptouw vast te maken tussen 2 naderende zeeschepen.
Later op de dag kwam Rene bij ons aan boord met een doosje wijn om ons te bedanken. Geert: "Aah dat hoeft echt niet". Renee: "Aanpakken, jullie waren de achtste boot naar wie ik zwaaide, zeven boten voeren me voorbij". Het zal je maar gebeuren. Hij had een probleem met zijn accu's. Renee vertelde dat hij 12 jaar geleden ook met zijn vrouw uit Nederland was vertrokken met hun zeilboot. Toen ze in Portugal aankwamen had z'n vrouw het varen wel gezien. 'Laten we hier een huis kopen", zei ze. Ze wonen nu al 12 jaar met veel plezier in een dorpje op een afstand van 70 km van Lissabon.
Citytrip met Jacob en Mirjam
In Lissabon kwamen Jacob en Mirjam voor een lang weekend bij ons. We waren heel blij om hen weer te zien. We zaten op de boot te wachten op een appje om ze ergens op te halen, toen ze opeens op de boot sprongen. Stelletje rakkers.
We maakten samen een wandeling door het oude Lissabon. We begonnen de wandeling bij het grote paleisplein, hier stond voor de aardbeving in 1755 een paleis wat toen totaal verwoest was.
We lopen via de Arco naar Rue Augusta, de straat is belegd met mozaïek tegeltjes. Dit zorgt voor een unieke uitstraling. Het is er een gezellige boel, mede door de straatartiesten, menselijke standbeelden en bloemenstalletjes.
Tram 28
We lopen naar de tramhalte om tram 28 te pakken. Dit is een historisch trammetje dat door de oude binnenstad rijdt. Voor de tramhalte stond een wachtrij van 2 uur. We kozen ervoor om een gedeelte van de route te lopen. Het was geen verkeerde keuze. Zo kwamen we ook in straatjes waar het trammetje niet kon komen. Het was een mooie wandeling door kronkelige steile straatjes. Op de achtergrond hoorde je Fadomuziek uit de restaurantjes klinken.
Dorades
Het was warm in Lissabon en de watertemperatuur was hier bijn 25 graden. We sprongen ter afkoeling af en toe van de boot. Jacob gooide de hengel uit. Jacob: "Ik heb beet!". Zijn eerste vis was een dorade. Het jagersinstinct begon na zijn eerste vangst op volle toeren te draaien. Mirjam kreeg instructie om stukjes brood in het water te gooien om de vissen te lokken. Achter elkaar haalde hij harders boven water en nog een dorade. De dorades bleven aan boord. Mirjam: "Aah wat zielig voor die vissen".
Ze waren lekker. We hebben gezellige dagen gehad en moesten weer veel te snel afscheid nemen.
Overtocht Lissabon-Madeira met een puntje Genua
De overtocht van Lissabon naar Madeira ging voorspoedig. De afstand was ruim 500 mijl. De wind kwam uit het Noordoosten. De eerste 2 dagen kracht 6-7. Naar Madeira met een halve Genua. de laatste 2 dagen hadden we windkracht 4-5. We gingen als een speer en arriveerden een dag eerder dan gepland. Na 4 dagen op zee is het weer bijzonder om land te zien. Madeira, een grote berg die uit het water steekt.
De jachthaven Quinta do Lorde ten zuidoosten van Madeira ligt aan een 5 sterren resort. Het is een mooi rustig haventje. We mochten gebruik maken van het zoutwater zwembad. Het was genieten. "zullen we hier wat langer blijven", zeiden we tegen elkaar.
Madeira is een tropische archipel met een heerlijk subtropisch klimaat en een adembenemend landschap, en staat terecht bekend als ‘de drijvende tuin’ of ‘Parel van de Atlantische Oceaan’. Het ligt in de Noord-Atlantische Oceaan, op ongeveer 560 mijl (900 kilometer) van continentaal Portugal en op ongeveer 370 mijl (600 kilometer) van de kust van Marokko; een Europese voorpost in de Atlantische Oceaan. De archipel bestaat uit de bewoonde eilanden Madeira en Porto Santo plus kleine groepen onbewoonde eilanden, de Desertas en de Selvagens. Madeira is het grootste eiland.
Funchal
Funchal is de grootste stad van het eiland. Het ligt op de zuidkust van Madeira en is een van de populairste havens voor cruiseschepen in de Atlantische Oceaan. Funchal heeft een rijk historisch erfgoed; een levendige drukke stad met prachtig uitzicht op de bergen waar van alles te zien en te beleven is. We hebben de drukke levendige markt “Mercado dos Lavradores” bezocht waar je allerlei soorten exotisch bloemen kunt kopen en plaatselijk handwerk, tropische vruchten, groenten en verse vis. De Sé Kathedraal, bezienswaardigheid in het centrum van de oude stad.
We hebben gewandeld langs de promenade bij de zee naar de haven van Funchal en genoten van de prachtige vergezichten over de kust en de omgeving.
Pico de Areeiro
We hebben een auto gehuurd voor een rondrit langs de meest interessante en pittoreske delen van het eiland. We reden eerst naar het hoogste punt van het eiland
De bergen zijn steil en spectaculair, hun toppen soms omgeven door mist en dat op slechts enkele kilometers van de warme zonnige kust. Het uitzicht was adembenemend.
Santana is een charmant stadje in het noordwesten van Madeira dat bekend staat om zijn unieke driehoekige huizen van steen met een rieten dak. Oorspronkelijk stammen ze uit de 16de eeuw, en worden tot op heden behouden als toeristische attractie.
Verder bezochten we nog een aantal plaatsen en genoten van de mooie vergezichten, indrukwekkende valleien en bergen. Het eiland is bekend door de Madeirawijn, borduurwerk, ‘Bolo de mel’, exotische bloemen, tropische vruchten, indrukwekkende landschappen. Het is eenvoudig te begrijpen waarom Madeira het ‘Paradijseiland’ genoemd wordt. Madeira is een grote tuin met slingerpaadjes. De Madeirawijn smaakte goed. We proostten op Geert zijn vader en moeder die deze maand 60 jaar getrouwd zijn en op nichtje Geesina en haar vriend Feike die deze maand in het huwelijksbootje gestapt zijn.
Festa
De maanden juli, augustus en september staan bol van de festiviteiten in Spanje en Portugal. Wijnfeest, mosselfeest, sardientjesfeest en feesten ter bescherming van de vissers. In Madeira
stuitten we op
Festa da Nossa Senhora da Piedade. Een festival dat is opgedragen aan de vissers. Caniçal is een van de oudste religieuze kerkdorpen op het eiland Madeira en hier wordt in het derde weekend van
september het traditionele festival gevierd. De vissers nemen zelf deel met hun kleurig versierde boten en zij varen in een bootprocessie vanaf de haven van Caniçal naar de haven van Quinta
do Lorde. Net als bij alle andere festivals is ook hier sprake van veel entertainment, traditionele Espetada (vlees aan het spit) en vuurwerk.
Overtocht Madeira-Canarische Eilanden
Over de overtocht met een omweggetje langs de Desertas eilanden, om walvissen te spotten, hebben we 2 dagen gedaan. Onderweg zagen we een potvis op een afstand van ongeveer 50 meter, een beetje te ver. We hopen er nog eens een keer eentje pal naast onze boot te zien. We hadden alle zeilen bijgezet, het grootzeil dubbel gereefd want je weet maar nooit, de genua en voor de eerste keer de kotterfok gehesen. Het was een mooi gezicht. We hadden halve wind met 5-6 Bft. Jammer genoeg was het voor de windvaan teveel zeil, deze kon het niet bijbenen. Onze boot kon het makkelijk hebben. Mijn vertrouwen in onze boot wordt met elke oversteek groter. Het grootzeil werd gestreken en we gingen verder met een puntje genua en de kotterfok erbij. De gemiddelde snelheid was 5,6 mijl per uur.
Isla Graciosa
Het eerste en kleinste bewoonde eiland van de Canarische Eilanden dat we bezoeken is La Graciosa. Het is een beschermd natuurgebied. In de schaduw van het eiland zie je de reusachtige donkere wand van Lanzarote opdoemen, het naastgelegen eiland. Graciosa heeft ongeveer 600 inwoners en kent 2 dorpen. We maakten een wandeling door het havendorpje en waren verrast door het contrast met Madeira. Je voelt hier al een Afrikaanse sfeer. We liepen over zanderige straten tussen witgekalkte huisjes. Volgens onze Duitse buurman is dit het mooiste eiland omdat er niets is, behalve 2 pensions, een paar restaurantjes en een klein supermarktje. De aantrekkingskracht van La Graciosa is waarschijnlijk de bijzondere sfeer die hier hangt. Het is hier rustig en ontspannen.
We mochten per gratie 2 nachten in de jachthaven blijven. De jachthaven was volgens de havenmeester vol, terwijl er meer dan genoeg plek was. Het blijkt dat vaste ligplaatsen niet verhuurd worden als de eigenaren weg zijn met hun boot. Dus zijn we vertrokken naar de mooie beschutte ankerplaats verderop. We liggen hier met 10 boten, Engelse, Franse, Belgische en 1 Nederlandse boot. We hebben George, onze bijboot weer opgepompt. Het water is hier glashelder met een blauw/groene kleur. Je kan de bodem zien. We zwemmen, snorkelen en maken lange wandelingen.
Dronken koffie met Thomas en Suzanne, een jong stel die een jaar vrij genomen hebben om te reizen. 's Avonds hadden we ons net geïnstalleerd voor een paar afleveringen van de serie dokter Tinus toen er op de boot geklopt werd. "Wat is dit", zei ik. Dat verwacht je niet als het donker is en je ligt voor anker. Geert liep naar buiten met een zaklantaarn. Het was een Fransman in zijn bijbootje. Hij vertelde dat ze bij Gibraltar vandaan kwamen, ze hadden ruw weer gehad en zaten nu zonder gas. Hij smeekte bijna om een beetje gas. Ik betaal wat je wilt", zei hij. "Die heeft zin in een flink bord kost", dacht ik. "Geen probleem", zei Geert en overhandigde hem onze bus gas. De volgende ochtend werd de bus gas weer teruggebracht en werden ervaringen over en weer gedeeld. Je ontmoet onderweg veel leuke mensen, allemaal met hun eigen verhaal. Maar wel met een gemeenschappelijk doel, zeilend reizen.
Timanfaya
Op mijn verjaardag zijn we van Graciosa naar Lanzarote gevaren. We legden aan in de marina van Arrecife en hebben 's avonds een gezellig restaurantje opgezocht. De volgende dag zijn we met een
huurauto naar het Nationale Park Timanfaya gereden
Aan de westkust ligt dit uitgestrekte gebied, rond het epicentrum van de vulkaanuitbarstingen uit de 18e en 19e eeuw. Een dramatisch en overweldigend landschap vol kraters en kratertjes,
rotsen, stenen en vlaktes van zwart gestold lava en vulkanische as. In deze compleet andere wereld is iets te ervaren van de onmetelijke oerkracht van de aarde die destijds dorpen en
landbouwgebieden van de kaart veegde. Het heeft Lanzarote gemaakt tot wat het nu is. Behalve de dertig grote kraters zijn er nog meer dan honderd kleinere vulkaankegels. De gassen die bij de
uitbarstingen vrijkwamen gaven de lavalagen verschillende, gele en roestrode tinten.
Alle kraters zijn uitgedoofd maar ondergronds gaan de krachten gewoon door. Op sommige plekken is de hitte ook aan de oppervlakte te voelen, bijvoorbeeld bij het parkrestaurant. Daar wordt
gedemonstreerd dat de aarde vlak onder het oppervlak heet genoeg is om takjes te verbranden en water als een stoomfontein naar boven te laten spuiten. Een paar meter onder de grond is de
temperatuur al minstens 400?°C. Het restaurant braadt de kippetjes op een natuurlijke barbecue. Het zuidwesten van Lanzarote, eens een vruchtbaar landbouwgebied veranderende in een
maanlandschap. In 1824 vonden de laatste uitbarstingen plaats. Sindsdien houdt de aarde van Lanzarote zich rustig.
La Geria
We reden verder door een bijzonder wijngebied La Géria, de grootste wijnstreek van het eiland.
Deze streek krijgt veel aandacht vanwege de wijze waarop de wijndruiven geteeld worden. Je waant je er even op een andere planeet. De wijnboeren planten met de hand de wijnstokken in
duizenden hoyos, trechtervormige kuilen in de zwarte grond die in een geometrisch patroon naast elkaar liggen. In iedere kuil komt slechts één plant te staan en de kuil wordt vervolgens
gevuld met picón, poreuze lavasteentjes die vocht kunnen vasthouden. Rond elk kratertje staat een halfrond muurtje van lavastenen om de planten te beschermen tegen de noordoostenwind die
permanent waait. Behalve wijnranken zijn er hier en daar ook amandel- en vijgenbomen geplant
El Golfo
Tenslotte reden we naar El Golfo. Een vulkaankrater op de rand van het land is aan de zeekant bijna helemaal weggesleten waardoor een halve krater overbleef. Daarbinnen ligt een kleine lagune met
een diepgroene kleur. Ondergronds staat het kratermeer in verbinding met de zee en wordt zo met zeewater gevoed.
De kleur is mogelijk te danken aan micro-organismen en algen die in het water leven. Het groene water van de lagune, het zwarte strand ernaast en de goudgele, grijsbruine en rode tinten van
de rotsformaties eromheen maken deze plek bezienswaardig.
Groeten vanaf de Thalassa en bedankt voor de leuke reacties