Frans Roelof Koert

Oktober is de maand waarin een prachtige kleine kiwi in Nederland geboren is.

Frans Roelof Koert, broertje van George, ons derde kleinkind.
Het gaat supergoed met Maria
en de kleine lieve Frans.

Voorlopig moeten we het doen met beeldbellen en worden we verwend met veel foto's en video's van onze kleinkinderen.

Overtocht Rodrigues Mauritius

30 september zetten we koers naar Mauritius, Port Louis, marina Caudan, 354 mijl.
Het was een  goede zeiltocht. Noordelijk van Mauritius liggen een paar kleinere eilanden
waar we bij langs moesten, Serpent Island en Round Island. Tijdens mijn wacht s'nachts had ik het gevoel alsof we te dicht naast een berg voeren.
Volgens de kaart kon dit niet. Ik had wel eens gehoord dat er op zee ineens eilandjes of riffen kunnen  ontstaan door vulkaanuitbarstingen en riep Geert om even mee te kijken. "Oh dat is Serpent Island op 2 mijl afstand", zei Geert.
Angstvallig bleef ik naar de berg kijken, die voor mijn gevoel op een paar meter afstand van de boot lag, optisch gezichtsbedrog.
Na eerst ingeklaard te hebben bij een kade dichtbij de vissershaven,
legden we aan in marina Caudan. Eigenlijk is het geen marina, je ligt hier ook tegen een kade, die niet geschikt is voor onze boot.
We konden naast een groot Duits zeiljacht liggen maar lagen nog steeds niet echt prettig. Af en toe kwamen er flinke golven de marina binnen rollen waardoor de boot flink aan de meertrossen trok. We wilden hier zo snel mogelijk vandaan.
In Rodrigues hadden we ontdekt dat de koelwater pomp een beetje lek was, er moest een nieuwe afdichting (seal) in geplaatst worden.
In Mauritius bleek een Volvo Penta dealer te zitten. De Volvo dealer bood aan om een seal langs te brengen.
Hij zou het onderdeeltje de volgende dag al brengen. Aan het einde van de dag stuurde hij een berichtje dat het vrijdag zou worden.
Vrijdagmiddag stuurde hij een berichtje met excuus druk, druk, dat het maandag aan het eind van de dag zou worden. Zodoende werden we bijna een week letterlijk aan het lijntje gehouden.

 Geert vermaakte zich tijdens het wachten
met het laatste Urker nieuws via de digitale Urkerlanden en ik liep  door de stad voor wat boodschappen.
Het stuk haventerrein aan de marina is heel goed verzorgd met mooie hotels, een wandel- en winkelpromenade. Als je via een tunnel onder een
drukke weg door naar de overdekte markt loopt, beland je in een bevolkingsmix van gesluierde Arabische vrouwen, kleurrijke Indische vrouwen, Chinezen en af en toe Europeanen. Sommige gebouwen en enorme oude pakhuizen dateren nog uit de koloniale tijd toen het eiland gebruikt werd als tussenstop op de route naar Azië.
Het eiland dankt zijn naam aan Nederlandse zeelieden onder leiding van Wybrand van Warwijck. Hij noemde het naar de toenmalige stadhouder Maurits van Nassau. Nederland heeft mede door toedoen van cyclonen het eiland niet gekoloniseerd. Dit werd later door de Fransen en Britten gedaan. Altijd leuk om iets over de geschiedenis van de landen die we aan doen te lezen.
Op zaterdag gingen we op zoek naar een zaak die dinghy's verkoopt. We stapten in een taxi met een chauffeur die een lange witte jurk droeg.
Hij bleek naast taxichauffeur tevens imam te zijn. Zijn naam is Mohammed en we raakten onderweg in gesprek. Hij was trots dat hindoes, moslims en christenen hier in harmonie naast elkaar leefden.
Bij de zaak aangekomen was de keuze uit dinghy's zeer beperkt en 4 keer duurder dan de voor ons normale prijs. We kijken in Zuid Afrika wel weer verder. Voorlopig hebben we nog geen dinghy nodig.

Zaterdagavond gingen we met onze Duitse buren Arno, Rose Marie en de Canadese Rob gezellig uit eten bij het hotel aan de haven. Een buffet met allerlei verschillende curries.
Op dinsdag is de koelwater pomp gerepareerd en zijn we klaar om verder naar Reunion te gaan.

Woensdagochtend vroeg lopen we naar de andere kant van de haven om uit te klaren en komen we langs een opvallend mooi gebouw.
"Een Hindoetempel, zullen we even gaan kijken", zei Geert. Het was een open gebouw met kleurrijke beschilderingen.
Er kwam een vriendelijke Indier naar ons toe die ons welkom heette en een interessante rondleiding gaf. 
 

Overtocht Mauritius Reunion

Woensdag 9 oktober vertrekken we tussen de middag richting Reunion, Le Port, Port de Plaisance Titan, 137 mijl.
Na een plezierige zeiltocht arriveerden we 23 uur later bij Reunion.

Voor Le Port zien we vanaf het water een snelweg in zee op palen in aanbouw, waaraan het Belgische baggerbedrijf Deme meewerkt. Een groot project.
In Reunion zijn we weer in een stukje Europa beland, het eiland is een overzees gebiedsdeel van Frankrijk.  We kunnen er zelfs weer met de euro betalen.
Titan is een stille beschutte marina. Het stadje Le Port ligt op 200 meter loopafstand.

Naast Titan ligt nog een marina waar het havenkantoor zich bevindt. Na een bezoek aan het havenkantoor lopen we nog een stukje verder naar een winkel met watersportbenodigdheden en zag Geert dat er een  Nederlands zeiljacht op de werf stond. "Een aluminium Koopmans", zei hij.
Nieuwsgierig lopen we naar het jacht en ontmoetten de eigenares, de Duitse solozeilster Susanne. Ze stond al vanaf juli met haar boot op de werf.
Ze vertelde ons een dramatisch verhaal. Omdat het verhaal van Susanne ons dagenlang bezig hield schrijf ik haar verhaal.
Susanne is een bekende en zeer ervaren solozeilster. Ze heeft meerdere grote reizen gemaakt, waaronder nonstop rond de wereld en heeft daarmee meerdere prijzen gewonnen.
Ik schat haar tussen de 55 en 60 jaar. In haar werkzame leven was ze architect.
Ze vertrok vanaf Nieuw Caledonië en zeilde nonstop 7 weken naar Reunion.

Ze wilde zo vroeg mogelijk in het seizoen in Zuid Afrika zijn, om daar een langere tijd door te kunnen brengen. De laatste 6 uur naar Reunion, voer ze op de motor omdat er geen wind was, de zee was vlak.
Het was nog licht toen ze aankwam, maar omdat het zulk rustig weer was, besloot ze om een nacht voor anker te gaan, om de volgende morgen uitgerust naar binnen te varen.
Om 2 uur 's nachts draaide de wind 180 graden, waardoor de boot aan lager wal raakte en er een hoge deining ontstond. Ze kon niet meer voorkomen dat haar boot op de rotsen gesmeten werd. Met elke slag van een golf werd ze verder het strand opgezet.
Susanne werd binnen in de boot heen en weer geslingerd, het moeten traumatische uren voor haar geweest zijn. 
Doordat Susanne een sterke boot heeft, heeft ze dit kunnen overleven. De volgende morgen, hebben mensen haar van boord gehaald en naar het ziekenhuis
gebracht, waar een paar wonden gehecht moesten worden.
De boot was zwaar beschadigd, waaronder 9 gebroken spanten. De aluminium romp was op veel plekken tot 30 centimeter ingedrukt maar niet kapot.
Er is momenteel een noodreparatie aangebracht, waardoor ze weer kan varen. Ze wil zo snel mogelijk voor reparatie naar Sneek varen, waar de boot gebouwd is.
"Was ik maar niet voor anker gegaan, ik had het kunnen weten", zei Susanne. "Hebben jullie nog een paar minuten", zei ze. Ze vroeg of we haar even wilden helpen met een klusje boven in de mast en klom lenig naar boven.
We beseffen dat je zomaar een inschattingsfout kunt maken. Ik denk hierbij aan het gesprek dat we voor ons vertrek met  Albert en Marijke Hoekstra hadden. Zij zeilden ongeveer 20 jaar geleden rond de wereld. "Het grootste gevaar ben je zelf, vooral als vermoeidheid om de hoek komt kijken", zei Albert.

Oversteek Reunion Zuid Afrika

We proberen voor november bij Reunion weg te
zijn, want dan neemt de kans op tropische stormen in dit gebied sterk toe.
Marina Titan is een van de vertrekpunten voor zeiljachten die richting Zuid Afrika gaan. We lagen er met 5 jachten die ook van plan waren deze oversteek te maken. Onder de zeilers werden over en weerde weersvoorspellingen besproken.

Deze route is een van de meest beruchte passages en daardoor veel beschreven.
Er kwam een goed weervenster en wij besloten te gaan. De anderen hadden nog redenen om te wachten.
19 oktober zetten we koers naar Zuid Afrika, Richards Bay, Zululand Yacht Club, 1400 mijl verder
We verlaten de passaatstreek en komen in een gebied van depressies en onbestendig weer, waarbij drie omstandigheden een rol spelen.
Om de 3-5 dagen ontstaan er diepe depressies boven het warme binnenland van Zuid Afrika, die stormen veroorzaken boven dit zeegebied.
Het continentale plat begint abrupt vlak onder de kust, terwijl de Agulhas Bank en verderop het
Agulhas Plateau, zorgen voor voortdurende onrust in het golfpatroon.
De warme Agulhas stroom stuit op de koude Benguela stroom uit Antarctica.
Na drie dagen rustig zeilen kwamen we in een uitloper van een lagedrukgebied terecht waardoor we te maken kregen met veel wind, een sterke tegenstroom en daardoor steile golven, dit duurde een etmaal. Dit weerbeeld hebben we tijdens de oversteek driemaal gehad doordat er een front net onder of boven ons zat. Zo scharrelden we net tussen de depressies en fronten door, met continu anticiperen op de wind, die we van alle richtingen hebben gehad, het was dynamisch zeilen.

250 mijl voor de kust, belde Geert onze dochter Maria op, die 7 november uitgerekend was. Ze vertelde heel ontspannen,
dat ze net bevallen was van een heerlijk jongetje. We dachten dat ze ons er tussen nam en "grapten" met haar mee, tot het tot ons doordrong dat het menens was, een slikmoment.

Zacht wiegend zeilden we rustig verder tot 20 mijl voor de kust van Afrika, waar we nog even te maken kregen met flinke regenbuien, wind en golven. Sinds lange tijd moesten we de zeilpakken aan. We hadden een warmer onthaal verwacht in Afrika.

Meteen toen we Richards bay invoeren moesten we uitwijken voor een nijlpaard. 
Aan de kade waar we in moesten klaren, werden we verwelkomd door kleine apen, die op de boot sprongen en in de verstaging klommen. Heel grappig, totdat er eentje in de deuropening stond terwijl we beneden aan de koffie zaten, waarop we tegelijk "ksssssst" riepen.
Het oversteken van de Indische Oceaan was niet altijd makkelijk, ook de moeilijke mijlen horen erbij om thuis te komen.
Vanaf vertrek uit Nieuw Zeeland eind mei, hebben we 31 oktober, 6400 mijl op het log staan. Hierbij hebben we veel plezier van de Iridium Go gehad, waarmee we kunnen bellen, mailen, 2 keer per dag een weerbericht binnenhalen en worden we bijna niet meer verrast, door van richting veranderende winden.
Met een voldaan gevoel liggen we in Richards Bay, Zululand Yacht Club.