Bequia

 

Na 2 nachten verlieten we  het paradijselijke Cumberland Bay overladen met verse groente en fruit, richting het eiland Bequia. We lieten het anker zakken na een zeiltochtje van 17 mijl in de mooie Admiralty Bay met helder blauw water. We roeiden naar het witte strand aan een strook bos en ik raapte amandelen.

Er lagen ook een soort kleine appeltjes op het strand waardoor ik mezelf bijna vergiftigd had. Geert had op de Noonsite gelezen dat er ook giftige bomen in de Caribean zijn en zei al, "kijk nou uit". De appeltjes kwamen van de Manchineel boom. Er waren waarschuwingsbordjes op de bomen gespijkerd waarop stond dat de vruchten en bladeren van deze boom extreem giftig zijn. Gelukkig had ik alleen van de appeltjes geproefd en hield ik er een uur lang een gloeiende mond aan over. Best verraderlijk want ze proefden zoet.

 

Tobago Cays

 

Na een onrustige nacht doordat er wat deining was, verlieten we Bequia en gingen richting Tobago Cays. Tobago Cays bestaan uit een aantal kleine onbewoonde eilandjes met daaromheen een uitgestrekt rif, het Horseshoe Reef. Na een  zeildag van 25 mijl met een heerlijke bakstagwindje lieten we het anker zakken ergens tussen de eilandjes. Verderop sloegen de golven stuk tegen het rif aan.

Het is hier weer mooier dan de voorgaande eilanden. Het water is azuurblauw en bijna 29 graden. Het is ongeveer 2 meter diep en op de bodem ligt wit zand. De schildpadden zwemmen rond de boot.

De Liefde en De Zeester lagen er ook, het was leuk om ze weer te ontmoeten en te zien dat Peter en Monique van De Liefde zich weer goed herpakt hadden, na hun nare ervaring van een gewelddadige roofoverval.
Onderweg maakten we foto's van een Duitse wedstrijdzeilboot uit Hamburg die ons voorbij zoefde, een prachtig gezicht. Zij lagen ook bij Tobago Cays en vroegen om de foto's die wij van hun gemaakt hadden, zij hadden ook foto's van ons gemaakt. We wisselden de foto's uit en mochten de boot van binnen bekijken. Bijzonder om een wedstrijdboot van binnen te zien.

Bonaire

 

Na 2 dagen snorkelen bij Tobago Cays waarbij we allerlei tropische visjes zagen en met reusachtige zeeschildpadden zwommen, vertrokken we naar Bonaire 450 mijl westelijker. Doordat er een lekker zeilwindje stond 20-25 knopen en de stroom mee kwamen we vroeger in Bonaire aan dan gepland. We hadden al flink wat zeil geminderd om wat af te remmen maar kwamen toch midden in de nacht bij Kralendijk aan.

Het water rond Bonaire is beschermd natuurgebied. Bij Bonaire is ankeren verboden in verband met het behoud van het koraal.

We speurden langzaam varend met een zoeklicht de baai af op zoek naar een mooring, alle moorings waren bezet. Aan het eind van de baai zagen we toch nog 1 mooring met wat rafelige touwen eraan, 20 meter van de wal af. We hadden verder geen opties, dus probeerden we de boot toch een beetje betrouwbaar vast te maken aan de mooring. Toen we daarmee bezig waren op het voordek, werden we drijfnat door een flinke plensbui, om half vier rolden we moe de kooi in. Voor de zekerheid hebben we het ankeralarm aangezet.

Toen het dag werd zijn we nog een rondje langs de baai gevaren om te kijken of er toch nog een knappe mooring vrij was. Dit was niet het geval dus keerden we weer terug naar  de "houtje touwtje mooring". Geert dook het water in om een extra touw aan de mooring te bevestigen en zo lagen we naar ons zin.

Duikers waren druk bezig met herstelwerkzaamheden van het koraal. Op de bodem werden een soort rekken met stekjes van koraal gezet.

Het is leuk om weer in een stukje Nederland te zijn. Nederlandse radio met voor het eerst sinds 8 maanden weer het journaal. Ik voel me hier helemaal thuis.

Curacao

 

Nadat we weer lekker uitgerust waren gingen we richting Curacao, Spaanse Water. Het was ongeveer een uur of 7 zeilen, een mooi tochtje waarbij we een aantal kleine walvissen (grienden) zagen. We voeren bij Klein Curacao langs en werden begroet door een helikopter van de kustwacht die 2 keer laag over ons heen vloog.

Het Spaanse Water is een prachtige beschermde lagune met een vrij smalle ingang. Aan de binnenkant zijn een aantal mooie baaien en kleine eilandjes met mangrove bomen en koraalriffen. Rond het Spaanse Water liggen veel grote villa's van Nederlanders. We lieten het anker zakken in de Caracasbaai en lagen leuk bij Rob en Agnes van de Rings.
Om in te klaren moesten we met de bus naar Willemstad. Willemstad is de hoofdstad van Curacao en ligt aan de Sint Annabaai. De wijken worden met elkaar verbonden door een grote pontonbrug, beter bekend als de Pontjesbrug. Aan de kade staan veel oude panden met een Amsterdams karakter, maar dan in allerlei pasteltinten geschilderd.

In de stad hing een feestelijke sfeer, we vielen midden in het jaarlijkse carnaval. Er was een grote, kleurige, uitbundige optocht met mooie kostuums en muziek met Afrikaanse invloeden. We zouden even gaan kijken om de sfeer te proeven, maar de optocht was zo leuk met al die vrolijke mensen dat we pas 's avonds terug naar boord gingen.

Onze creditcards zouden aan het eind van deze maand verlopen. Het thuisfront stuurde via via de nieuwe creditcards naar een Urker stel, Danny en Karolien die samen met hun 15 maanden oude dochtertje op Curaçao wonen. Zij werken allebei bij defensie en zijn voor een paar jaar gestationeerd op Curaçao.
Met een huurauto haalden we ons pakketje op, we werden hartelijk ontvangen door Karolien en dronken gezellig een kopje koffie bij haar, Danny was op zijn werk. Ze wonen in een mooi huis binnen een compound, compleet met zwembad. Daarna lieten we de gasbus bijvullen in Muizenberg en maakten we een rondrit over het eiland.
De vegetatie op de ABC eilanden is niet te vergelijken met de  oerwoudachtige eilanden oostelijk van de Caraïben. Er groeit voornamelijk laag struikgewas, kenmerkend zijn de lange cactussen die er bovenuit komen. Af en toe staan we op de rem voor loslopende geiten. Het is hier momenteel net na het regenseizoen dus alles is mooi groen. Overdag vallen er regelmatig nog  fikse regenbuien maar regen is hier leuk. Het zijn korte verkwikkende regenbuien waarna de zon meteen weer schijnt en het blijft er tussen de 25 en 30 graden. Aan het eind van de dag deden we boodschappen bij Albert Heijn, zuurkool enz.....

 


Aruba

 

Tijdens een flinke regenbui verlieten we Curaçao 's avonds om 6 uur richting Aruba, Paardenbaai bij Oranjestad. We wilden de baai met daglicht verlaten en in Aruba aankomen met daglicht, vandaar deze nachtelijke tocht.

In de Caraïben wordt het 's morgens om 6 uur licht en 's avonds om 6 wordt het donker. We zouden er ongeveer 12 uur over doen, een tocht van 75 mijl (1 zeemijl is 1852 meter).

We gingen veel te snel met stroom en een lekker windje mee. Om niet weer in het donker aan te komen moesten we flink reven om af te remmen. Om half 8 's morgens kwamen we aan.

Het inklaren gebeurt in Oranjestad meteen als je binnenkomt aan de kade. Dit was voor ons heel luxe, in tegenstelling tot Curaçao waar we als twee loeiende koeien tegenover elkaar stonden, na uren zoeken naar de immigratiedienst omdat we van het kastje naar de muur gestuurd werden. Nadat we ingeklaard waren voeren we naar de ankerbaai. De ankerbaai is een mooie baai, qua boten is het hier rustig. We liggen vlak naast de landingsbaan van het vliegveld en hebben uitzicht op de cruiseschepen die in en uit varen.

Aruba is een geliefde vakantiebestemming, vooral voor Amerikanen. Oranjestad is de hoofdstad van Aruba en is een  sfeervolle en kleurrijke stad. Het is een vrij rustige stad en ziet er verzorgd en netjes uit. 

Een van de keren dat we naar het strand voeren met de dinghy, stond er een man aan de kant. Mozes is zijn naam, hij woont sinds 2 jaar op het strand onder een paar bomen. Hij vertelde dat hij de vorige dag voorkomen had dat iemand onze benzinetank probeerde te stelen. Geert vroeg of hij weer een oogje in het zeil wilde houden. Mozes vroeg of we een brood voor hem mee wilden nemen.

Toen we terugkwamen was Mozes er nog. We praatten  wat met elkaar en hij gaf ons nuttige tips mee over zee-egels die zich hier in grote hoeveelheden dichtbij de waterkant bevinden.  Je kunt je daaraan flink  bezeren als je er op stapt. "May God bless you" zei hij, toen we vertrokken.

 

Over een paar dagen vertrekken we naar de San Blas eilanden.