Shelter Bay Marina

Shelter Bay is een gezellige marina. Het is een soort halte voor zeilers die door het Panamakanaal gaan of komen. Het Panamakanaal is een ruim 81 km lang kanaal in Panama en verbindt de Caraibische zee met de Grote Oceaan.

Meestal is er een wachttijd van 2 weken voordat je door het kanaal mag. Iedereen is een beetje bezig met onderhoudsklusjes aan hun boot. Allerlei nationaliteiten liggen hier, de grootste groep zijn Amerikanen.

Regelmatig wordt er een barbecue/potluck georganiseerd op een overdekte picknickplaats waarbij iedereen zelf vlees, salada en drinken meeneemt, dit wordt samen gedeeld. Op zaterdagavond wordt iedereen uitgedaagd die een muziekinstrument bespeelt of over enig zangtalent beschikt, zijn of haar talent ten toon te spreiden, wat een goede sfeer teweeg brengt. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen  niet uit deze marina weg te slaan zijn.
De marina ligt aan de jungle. De apen horen we schreeuwen vanaf de boot. Het zijn brulapen en brengen een geluid voort alsof het dinosaurussen zijn. Af en toe zwemt er een krokodil bij de boot langs. Onder leiding van een gids heb ik samen met mijn Amerikaanse buurvrouw Lisa deelgenomen aan een tocht door de jungle. Bijzonder om apen en allerlei tropische vogels in hun eigen leefomgeving te zien. Elke middag is er aqua gym in het zwembad en 2 keer per dag rijdt er vanaf de marina een shuttlebus naar de stad Colon. De shuttlebus is al een beleving op zich. Het eerste stuk gaat over een hobbelige weg  dwars door de jungle. In de bus is het een kakofonie van verschillende talen door elkaar met daar bovenuit de Spaanse radio. De dagen vliegen om in Shelter Bay Marina.

Geert zijn verjaardag hebben we gevierd met Tom; een Canadese gepensioneerde piloot en solozeiler die hier al een jaar ligt. Hij ligt rechts van ons, draait elke dag dezelfde film en bromt een beetje in zichzelf, Rainer; een Duitse radioloog en ook een solozeiler, hij zeilt een half jaar, stalt dan zijn boot ergens om een half jaar te werken en gaat daarna weer verder, Thomas; een Duitse handelaar in oldtimers, hij is samen met zijn vrouw Suzanna 3 jaar onderweg. Suzanna is voor een paar weken naar Duitsland gegaan en Thomas zijn boot glimt ondertussen als een oldtimer in een showroom, Lyndon en Lisa; een Amerikaans stel, Lyndon is een hippie-achtige wetenschapper op het gebied van wetlands en Lisa is verpleegkundige, zij liggen links van ons. Zij zijn 3 jaar onderweg en zeilen na het Panamakanaal huiswaarts, zij wonen aan de noordwestelijke kust van Amerika tegen de grens van Canada, ook een mooi zeilgebied, Michael en Gislid; een Duits echtpaar, Michael is een voormalig parlementslid van Duitsland en Gislid is psycholoog, zij zijn omstreeks dezelfde tijd als ons vertrokken. Michael wil niet meer terug naar Duitsland, Gislid lacht er maar wat om. Wij hebben Michael en Gislid door het Panamakanaal geholpen. Das war sehr toll! Gerard en Josje; Gerard heeft schei-, natuur- en wiskunde gestudeerd en Josje is verpleegkundige. Gerard en Josje zijn 11 jaar geleden uit Nederland vertrokken en hebben al heel wat gezien. Gerard en Josje helpen ons door het Panamakanaal heen.  Dagelijks zwaaien we mensen uit die door het kanaal gaan en zo gaat iedereen  weer zijn eigen weg. 

We moesten s'morgens om 4.00 uur op de ankerplaats zijn voor het Panamakanaal. De pilot zou om 4.30 uur aan boord komen.
Omdat we er zo vroeg moesten zijn besloten we de avond ervoor al naar de ankerplaats te gaan. Onze bemanning bestond uit Gerard, Josje en 2 Amerikanen, Rick en Josh. Josh is voor een paar weken opstapper bij Rick en zijn vrouw aan boord. Hij hoopte de Panama Canal Transit met Rick te doen, maar de Transit van Rick staat later gepland dan de vlucht van Josh terug naar Amerika. Josh wilde de Panama Canal Transit graag een keer meemaken en wilde dolgraag met ons mee. We waren dus met z'n zessen.
Om half 5 s'morgens was er nog geen pilotboot te zien en werden we ook niet gebeld dat het verlaat was ofzo. We besloten om met Panamese geduldheid te wachten. Geert belde om een uur of 10 s'morgens om te vragen waarom het langer duurde. De Transit was uitgesteld naar 14.00 uur s'middags! Dat werd dus een lange ochtend voor ons allemaal.
Dankzij het wachten leverde het tussen ons zes verschillende mensen, boeiende conversaties op. Josh maakt een soort geheime kluizen en is bezig met het bouwen van een  klassieke houten speedboot(Josh Johnson Business.Covertconcepts.com). Rick is een gepensioneerde aannemer en gaat via zijn kerkelijke gemeente op  zeer afgelegen gebieden in de Pacific posten opzetten waar medische hulp verleend wordt(Sea Mercy.org).
Om 14.00 uur kwam de pilot samen met een stagiaire aan boord. "Dat wordt een makkie voor mij, met 6 mannen aan boord", dacht ik. Josje en ik zorgden voor de catering en de mannen waren druk met de lijnen. Voor de sluizen werden we verbonden met nog 2 zeilboten, we gingen als een pakketje de sluis in. Na de 3 Gatun Locks omhoog, gingen de boten weer los van elkaar aan een mooring in het Gatun Lake om te overnachten. De pilot en zijn stagiaire gingen van boord. De volgende ochtend om 8.00 uur kwam er een nieuwe pilot aan boord. Het was een mooie tocht over het Gatun Lake van ongeveer 7 uur varen naar de Pedro Miguel en de Mira Flores locks, waarbij we grote schepen van dichtbij passeerden.
De pilot vertelde dat we samen met de "Oranje" de sluizen in zouden gaan. "De Oranje!" zei Geert met glimmende oogjes. De Oranje is een soortgelijk schip waar Geert op gevaren heeft bij Boskalis. Voordat we bij Colon aankwamen hadden we de Oranje al aan het werk gezien. Geert had toen nog even radiocontact met Adri gehad die toen aan boord was.