Nuku Hiva

Van Hiva Oa vertrokken we naar het eiland Ua Huka ongeveer 60 mijl varen. Van daaruit voeren we naar het eiland Nuku Hiva 35 mijl verder. Het zijn allemaal mooie eilanden, we hebben 4 van de 9 Marquesas eilanden bezocht. In de baai van Taiohae bij Nuku Hiva hebben we de rem er stevig op gezet, hier zijn we 2 weken gebleven.
Het is een ruime baai van ongeveer een kilometer breed. Taiohae is een gezellig plaatsje en je kunt er alles vinden wat (nodig) is.
Elke ochtend verse broodjes en als we zin in vis hebben kopen we een lekker stuk tonijn(yellow fin) of witvis bij de vissers aan de kade. De vis wordt bij aankomst op de kade ter plekke gefileerd en verkocht. Op de kade vind je verder een kleine groente- en fruitmarkt, een  restaurantje en Kevin met zijn winkeltje. Kevin kan van alles voor je regelen zoals de was, water en als je iets nodig hebt voor de boot. Op zondag gaan we naar de kerk en luisteren we naar het mooie zingen van de plaatselijke bevolking, ze zingen twee stemmig onder begeleiding van een trommel en een soort gitaar, kippevel.
Het leven begint hier 's morgens vroeg, om 6.00 uur is de supermarkt al open en veel bewoners ontbijten bij het restaurantje op de kade.
Na de middag is het restaurantje een ontmoetingsplek voor de zeilers, er is hier ook goed internet. We ontmoeten hier weer veel bekenden.
Ik zag Teaiki lopen, een polynesische man, zijn halve gezicht is getatoeerd. Op zondag had ik hem al in de kerk gezien. Ik maakte een praatje met Teaiki en vroeg hem wat zijn tattoos betekenen. Een teken van een jager, een speervisser, een polynesisch teken en een christelijk teken, 'dat ben ik' zei hij trots 'en op traditionele wijze aangebracht' voegde hij eraan toe. Hij wilde graag poseren voor een foto. 'Waar is je bot in je oor', vroeg ik. 'Die draag ik alleen op zondag', zei hij lachend.
Als je langer op een plek blijft wordt het moeilijker om te vertrekken.

De Tuamotu

Het weer voorspelde goed zeilweer, 5 dagen 15-20 knopen wind naar de Tuamotuarchipel, ook een onderdeel van Frans-Polynesië. We besloten om verder te gaan en nemen afscheid van de kleurrijke Marquesas. De Tuamotu of Tuamotuarchipel is een groep van 78 vulkanische atollen. Een atol is een ringvormig eiland gefundeerd op koraal. Het ontstaat doordat de top van het eiland verdwijnt door erosie. Op de randen van het eiland zet zich koraal af. Het water in het midden van de atol noem je een lagune(Wikipedia).
De eerste 3 dagen hadden we inderdaad 15-20 knopen wind, daarna 7-10 knopen uit variabele richtingen. Na 5 dagen dreven we langzaam voorbij de eerste atollen naar onze bestemming Fakarava. Een atol zie je pas op een paar mijl afstand, als je een paar palmbomen uit het water ziet steken.  Het atol Fakarava is een van de grootste atollen van de Tuamotu en een van de beste duik- en snorkelplekken ter wereld. De omgeving is hier veel anders dan in de Marquesas met zijn hoge bergen maar beslist niet minder mooi. Je krijgt hier het onbewoond tropisch eiland gevoel. De kleurencombinatie van wit koraalstrand, palmbomen en azuurblauw water is adembenemend mooi. Fakarava heeft 2 ingangen, de noord- en zuid pas. Wij naderen Fakarava via de pas Tumakohua aan de zuidkant. Een halve mijl ten oosten van de pas maken we de Thalassa aan een mooring vast.
De volgende dag voeren we met de dinghy weer naar de pas om te snorkelen. Vanaf de dinghy lieten we ons in het water vallen. Eenmaal onder water wist ik niet wat ik zag, scholen met vissen in allerlei kleuren en prachtig koraal in de kleuren roze, paars en groen. Dat ik ooit samen met haaien zou zwemmen had ik niet verwacht. Iedereen doet het hier en ze zeggen dat deze soort niet gevaarlijk is, vooruit dan maar. De eerste keer dat er een haai recht op me af zwom, klom ik op Geert z'n rug met de vreselijke film Jaws op mijn netvlies, maar het wende al snel. Geert bond de dinghy met een touw om zijn middel vast en zo lieten we ons met de stroom mee al snorkelend de pas weer in drijven en herhaalden dit meerdere keren. Op het strand zocht ik naar mooie schelpjes en stukjes koraal. Met een internationaal gezelschap van zeilers uit Zweden, Kroatië, Frankrijk, Spanje en Amerika aten we aan een grote tafel pizza's bij Manahin.