Overtocht Kaap Verdië, Sal - Barbados

De afstand van Sal naar Barbados is 2150 mijl. De wind kwam uit het Noordoosten kracht 4-5.
We hadden de genuaboom gefixeerd uitgeboomd over bakboord. Hierdoor konden we de genua in- en uitrollen bij meer of minder wind.De overtocht ging goed. De eeste dagen moest ik even in m'n ritme komen, daarna ging het vanzelf. Van zeeziekte heb ik deze reis geen last gehad. Geert is nooit zeeziek en heeft een paar sterke zeebenen. Door vallen en opstaan begin ik nu pas een beetje zeebenen te krijgen. Op Sal was alleen dagvers brood verkrijgbaar. Na een paar dagen op zee zijn we zelf brood gaan bakken. Mijn bakkersbloed begint sneller te stromen als ik deeg aan het kneden ben. De broodjes werden steeds lekkerder, s'morgens zaten we in een varend bakkerijtje.

Dramatisch: De tweede dag op zee zijn we onze hengel kwijtgeraakt. We dachten dat hij goed klem zat. Ons vooruitzicht op een vers gevangen visje onderweg was letterlijk in het water gevallen. We waren er beroerd van.
Zwaar: Vooral het lopen vond ik mede door de hoge golven zwaar. Je moet je bewust zijn van iedere stap en jezelf altijd met minstens 1 hand ergens stevig vasthouden. Het is oppassen geblazen voor een onverwachte beweging van de boot, met het besef dat als je letsel oploopt midden op zee, dat je dan flink de sjaak bent. Normale dagelijkse bezigheden zoals koken, afwassen, douchen enz. worden een enorme uitdaging. De tweede week ging het steeds beter.
Bijzonder: Als je midden op zee bent ervaar je een soort niemandsland. Geen radio, internet, telefoon, of tv. We hebben voor nood wel een satelliettelefoon aan boord. 1 keer per week belden we het thuisfront, zij kunnen ons ook bereiken als er iets is. Zoon Richard belt ons als er vermeldingswaardige weersvoorspellingen zijn.
Genieten: Het was volle maan toen we vertrokken, dus de nachten waren helder met goed zicht. We zagen mooie zonsop- en ondergangen. Toen we op de helft waren hadden we dagelijks al een tropisch buitje met prachtige regenbogen.
Oud en nieuw is behalve het geluid van water, wind en onszelf geruisloos aan ons voorbijgegaan. De champagne bewaren we voor de aankomst. De laatste dagen kon ik alleen nog maar aan malse biefstuk, salade met honing mosterdsaus en spekjes en krokant gebakken patat denken.
De hele overtocht hebben we 1 vissersschip, 2 vrachtschepen op de AIS en veel vliegende vissen gezien. Op de radio hoorden we pas weer stemmen toen we vlakbij Barbados waren. Na 15 dagen kregen we land in zicht. Toen we dichterbij waren roken we het groen van het eiland. En dan het gevoel: WE ZIJN ER! We voeren via de westkust naar Carlisle Bay bij Bridgetown. Een mooie baai met azuurblauw water en een wit zandstrand. We werden warm onthaald door de Maximo en de Fastus die in hun dinghy ons tegemoet voeren. Later zagen we de Zeester. We ontkurkten een fles champagne en proostten op Monique van de Fastus die in de Spaanse Ria's al riep dat ze niet verder wilde, maar nog steeds aan boord was. Op Marleen van de Maximo die de vorige dag jarig was en op onze behouden aankomst. Onze wederzijdse ervaringen hebben we met veel lol gedeeld.

Martinique

Martinique wordt ook wel 'de bloem van de Cariben' genoemd vanwege de prachtige natuur. Je kunt er genieten op de parelwitte stranden of een werkende vulkaan bezoeken.
Oorspronkelijk werd Martinique bevolkt door indianen. Het is vreselijk om de geschiedenis van de Caribische eilanden te lezen, moord en slavernij.
Columbus ontdekte Martinique op 15 juni 1502. In 1635 landden Franse kolonisten op het eiland. Ze roeiden de Carib uit, stichtten het eerste stadje (Saint-Pierre), en introduceerden het verbouwen van suikerriet. Als gevolg van oorlogen en verdragen ging Martinique verschillende keren van Franse in Britse handen over. Vanaf 1816 behoort het definitief tot Frankrijk.
 

Fort de France is de hoofdstad van Martinique en ligt aan het water. De stad heeft een levendig centrum en je kunt er veel gezellige restaurantjes en winkels vinden die een Franse uitstraling hebben. De ankerbaai ligt onder een middeleeuws fort. Bij Fort de France ontmoetten we Piet en Maria, actieve enthousiaste pensionadas van tegen de 70 jaar. Zij zijn een aantal jaren geleden rond de wereld gezeild en varen nu tijdelijk in het Caribisch gebied rond met wisselende vakantiegangers, op een charterzeiljacht. We kregen nuttige informatie van hun mee. Om de voorraad aan te vullen moesten we bijvoorbeeld in Le Marin, 20 mijl verderop zijn.