'Het perfecte overtochtje'


Via de lagune aan de oostkust van Fakarava die ongeveer 50 km lang is, voeren we langs parelkwekerijen naar Rotoava, het grootste dorpje van Fakarava.

Van daaruit wilden we via de Noord pas richting Tahiti varen. Tahiti is vanaf Fakarava 250 mijl. Omdat het maar 2 dagen varen is wilden we wachten op in ieder geval 2 dagen achter elkaar een perfecte wind. Voor ons is dat ongeveer 4/5 Bft, niet teveel en vooral niet te weinig.

De laatste overtochten hadden we af en toe te weinig wind en dat betekende klapperende zeilen en uren met de moter aan. We hadden de tijd want Jacob en Mirjam hebben de kans gepakt om een paar weken met ons mee te zeilen en zij zouden 18 juli op Tahiti landen.
Alleen de oostkant van Fakarava is bewoond, er wonen ongeveer 900 mensen. Door het dorp loopt 1 weg, waar aan weerszijden huizen staan met uitzicht op de lagune of de oceaan. Het is bijzonder om een tijdje deel uit te maken van dit vriendelijke dorp op een richel in de oceaan.

Als ik 's morgens naar de bakker loop, pluk ik een bloem en steek hem achter mijn oor alsof het heel normaal is.
Na een week wachten zou het inderdaad een paar dagen 4/5 Bft gaan waaien, dus tijd om te vertrekken.

Eenmaal buiten de pas begon het flink te regenen, meestal heb je in deze omgeving korte buitjes en daarna weer zon, maar deze keer bleef het langdurig regenen. De wind was veel sterker dan verwacht en kwam uit allerlei richtingen. De zeilen moesten steeds aangepast worden. Geert werd kletsnat en ik werd zeeziek, ik dacht dat ik over de zeeziekte heen was want daar had ik sinds 7 maanden geen last meer van gehad, niet dus. Ons perfecte zeiltochtje viel in het water. Als 2 verzopen katers keken we elkaar aan, zo kan het dus ook.

De tweede dag ging het zeilen wel zoals we het bedoeld hadden. Vlak voor Tahiti zagen we een walvis en werden we begroet door een groep dolfijnen, dit maakte alles weer goed.

Papeete


We voeren naar Marina Taina, dichtbij de hoofdstad Papeete en vlakbij het vliegveld. Voordat we bij Tahiti naar binnen voeren moesten we ons melden bij Air traffic Control vanwege toestemming om de landingsbaan te passeren. Papeete is een soort Parijs voor de Frans Polynesiërs.
In Tahiti is het de hele maand juli feest, "Heiva" en Frankrijk won ook nog het WK, dus dubbel feest.

Er worden de hele maand sportwedstrijden gehouden en groepen dansers komen van alle eilanden voor een danscompetitie.
Van Glynn een Zuid-Afrikaanse zeiler, die we regelmatig op onze route tegenkomen, hoorden we dat er een sportevenement van traditionele sporten 's middags zou plaatsvinden.

Op het sportterrein aangekomen, waren mannen in traditionele kledij bezig met speerwerpen, zeer interessant. Daarna keken we bij het worstelen, palmboomklimmen, keien tillen en tenslotte bij het hoogtepunt van de dag, 8 teams streden om de snelste tijd van ongeveer 100 kokosnoten doorhakken en het vruchtvlees er uit snijden, het werd een hilarische chaos van kokosmelk en kokos. 
Woensdag landden Jacob en Mirjam na een vlucht van 25 uur, een fijn weerzien.
 

Eilandhoppen met Jacob en Mirjam


In Papeete bezochten we de Local Market waar veel eilandbewoners hun handwerk verkopen. Van palmblad kunnen ze van alles maken zoals tassen, manden, hoeden, matten enz. We liepen door een mooi park naar de kathedraal en bezochten het parelmuseum. Tenslotte bezochten we de laatste dansavond van de Heiva waar de winnaars van de competitie optraden.
We verlieten Tahiti en voeren naar de eilanden Moorea, Huahine, Raiatea en tenslotte Bora Bora.
Onderweg zagen we weer dolfijnen en een walvis, dat was leuk voor Jacob en Mirjam. Tussen Moorea en Huahine vong Jacob nog een mooie Mahi Mahi.
Tijdens het snorkelen zagen ze behalve tropische vissen ook pijlstaartroggen en manta's. De eilanden zijn allemaal mooi. Het zijn groene, hoge eilanden omringd door een turquoise lagune met daar omheen een rif, waarop de oceaangolven stuk breken en een spoor van wit schuim rond de eilanden trekken. Het is een prachtig vaargebied.
Het wemelt hier van de parels, ze noemen ze zwarte parels. Er zijn veel parelkwekerijen en ze worden overal te koop aangeboden. De meeste parels hebben een groenachtige gloed en vooral de ruwe parels doen mij denken aan de eilanden zelf. De vakantie van Jacob en Mirjam zit er bijna weer op. Morgen varen we weer terug naar Raiatea vanwaar ze weer huiswaarts gaan.

Missie geslaagd


Eigenlijk kunnen we alweer naar huis. Het was Geert zijn doel (geïnspireerd door het boek van Eilco Kasemier)naar de Haaientandberg in Moorea te zeilen. Maar het bevalt ons zo goed dat we nog even wegblijven. 

Groeten vanaf de Thalassa en bedankt voor de leuke reacties