Efate

Van Erromango varen we naar Efate, Port Vila.
Vanwege het koloniaal verleden is het ene eiland Engels en het volgende eiland Frans georiënteerd. Vanuatu kent ongeveer 100
verschillende inheemse talen en dialecten. Behalve de hoofdtalen Engels en Frans spreekt vrijwel iedereen Bislama.
Bislama lijkt veel op Engels, je kunt je dan ook goed verstaanbaar maken.
Port Vila is de hoofdstad van Vanuatu hier is alles weer verkrijgbaar. Supermarkten, een grote
exotische markt en goede wifi bij restaurant Rossi.
In de baai ligt een Amel 54 van een Nederlandse Amerikaan, Teun Baas. Hij was handelaar in agrarische producten en woont bijna 40 jaar in Amerika.
"Komen jullie uit Urk,daar heb ik gewoond!', zei hij. We hangen aan zijn lippen. Zijn vader was dominee op Urk geweest.
"Dat moet ongeveer vanaf 1955 geweest zijn, ik ben van 1951, mijn vader had goede herinneringen aan Urk", zei hij.
Teun zeilt grotere oversteken graag met opstappers. Het liefst met zeilervaring en weten hoe het is om op een boot te leven.

Epi
Van Efate varen we via een paar baaitjes naar Epi, Lamen Bay.  Voor Epi sloegen we een Barracuda aan de haak.  Barracuda staat bekend om Ciguatera, een gif dat geproduceerd wordt door bepaalde Dinoflagellaten die op koraalriffen leven(Wikipedia). We lieten de Barracuda weer gaan.
Niet getreurd, in de baai kregen we een stuk Mahi Mahi van een Australische zeiler.
In Lamen Bay dobberen zeeschildpadden en dugongs(zeekoeien)  rondom de boot om adem te halen en daarna weer onder water te duiken om gras van de bodem te eten.
We kopen brood en krijgen er 3 papaja's bij. "Ik moet ze opruimen, anders staat het hier binnenkort vol papajabomen", zei ze.
We stuitten op een minister over 3 eilanden. "Hoe lang blijven jullie hier", vroeg hij. "Voor altijd", zei Geert.
Hij bood ons onmiddellijk een huisje van palmblad met een stuk grond er omheen aan.

Ambae

Van Epi varen we naar het eiland Malekula. Bij Malekula zien we het eiland Ambae uit de zee oprijzen.
Het eiland Ambae is eigenlijk een grote vulkaan.
De laatste jaren is de vulkaan heel onrustig. Vorig jaar zijn bijna alle 10000 bewoners van Ambae geëvacueerd. Als de bewoners willen blijven mag dat, er wonen nu nog een paar honderd mensen.

De vulkaan is nu rustig maar het is niet te voorspellen wanneer hij tot uitbarsting komt.
Volgens verschillende schrijvers is Ambae het mooiste eiland van de wereld.
De film "South Pacific" is er ooit opgenomen. Onze nieuwsgierigheid was gewekt.
We zeilden met een flinke wind naar Ambae en ankerden in Vanihe Bay. De naastgelegen baai met een dorpje konden we vanwege het lage water niet binnen varen.
Het strand lag bezaaid met brokken lava. Geert keek naar een brok lava in zijn handen en zei, "we gaan hier weg Edith, dit voelt niet goed, als die vulkaan een nies geeft en er valt zo'n brok op ons of op de boot dan hebben we een probleem".

De grond werd letterlijk te heet onder onze voeten.

Espiritu Santo

De volgende morgen vertrekken we naar het grootste eiland van Vanuatu, Espiritu Santo, Pokelu Bay. Een mooie baai waar we zigzaggend om de koraalkoppen te mijden, invoeren.
Dagelijks brengt een handjevol mensen uit de stad Luganville een paar kilometer verderop, hun vrije tijd hier door. Ze maken plezier in het water, trekken een netje en stoken een vuurtje waar ze bakbananen en hun vers gevangen vis op roosteren.
We schrokken een beetje toen het laag water werd. Om ons heen kwamen grote stukken koraal boven water. De volgende dagen zag ik Geert met hoog waterregelmatig op een koraalkop staan om te meten hoeveel water er boven stond.

We wachtten de perfecte condities af om hier vandaan te komen. Een uur voor puntje hoog water en de zon in onze rug om het koraal goed te kunnen zien. We waren blij dat we er zonder schade uitkwamen.
We varen naar Luganville, de tweede hoofdstad van Vanuatu. We liggen voor een resort waar we gebruik mogen maken van de faciliteiten.
We gaan hier uitklaren en proviand inslaan voor de oversteek naar Australië.

Op de laatste dag in Luganville was het vrouwendag,  een vrolijk en kleurrijk gebeuren.
De avond voor vertrek maakten we onze laatste fles sprankelende wijn uit Nieuw Zeeland open en proostten we op de onvergetelijke tijd in de Pacific.
Vanuatu was een mooie afsluiter. Het is een prachtig zeilgebied, de meeste eilanden liggen een dagje zeilen van elkaar.
We zetten 18 juli koers, via de Koraalzee, vlak onder de kust van Nieuw Guinea langs, door Torres Strait naar Thursday Island.

Thursday Island
 
Over wind hadden we niets te klagen, de wind kwam voornamelijk schuin van achteren, voor de wind. We zeilden voor het grootste deel met een half uitgeboomde genua.

29 juli kwamen we aan bij Thursday Island. Thursday Island is een van de 274 kleine eilanden van Torres Strait.
Veel zeilers mijden Australië vanwege strenge inspectie van de biosecurity en hoge inklaringskosten. Het viel ons allemaal dik mee. De inspectie ging heel soepel.

Je moet zorgen dat je voordat je de Australische wateren invaart, geen verse groente en fruit, eieren, vers vlees, zaden en planten meer aan boord hebt.

We vonden Nieuw Zeeland strenger op dit gebied.
Op de ankerplaats stond een sterke stroom en veel wind. Van de wal terug naar de boot met de dinghy, tegen stroom en golven in kwamen we  kletsnat aan boord. De volgende keren deden we voordat we de dinghy instapten, onze bovenkleding in een tas en gaven de golven vrij spel,
heerlijk verkoelend bij ruim 30 graden.

Zwemmen is voorlopig afgelopen, krokodillen, haaien, giftige kwallen en zeeslangen!

Bedankt voor de leuke reacties.

Groeten vanaf de Thalassa.