Sint Helena

 

Sint Helena is een eiland in het zuiden van de Atlantische Oceaan en is een Brits overzees gebied.
Er wonen ongeveer 4000 mensen. Het eiland is 16 km lang en 8 km breed.

Voordat het Suezkanaal en het Panamakanaal geopend waren, had het eiland een belangrijke strategische waarde.

De bewoners noemen zichzelf  "Saints".

De mensen zijn op elkaar aangewezen, dat merk je ook aan het straatbeeld. Iedereen kent en groet elkaar.

Samen met de Amerikaanse zeilers Carl en Leana, reden we een dag over het eiland met de 84 jarige gids Robert. Het werd een gezellige dag.
Robert is chauffeur op de schoolbus geweest en passeert niemand, zonder een praatje te maken. Hij vertelt ons eindeloos, over alle wetenswaardigheden en geschiedenis van het eiland.

Achter de hoge rots waar de boten anker liggen verschijnt een mooi groen landschap.

Jamestown ligt als een lint in een kloof. We brengen een bezoek aan Longwood House, het huis waar Napoleon de laatste jaren van zijn leven in verbanning doorbracht en de Tomb waar hij een paar jaar begraven lag, voordat zijn lichaam naar Frankrijk verscheept werd. Verdere bezienswaardigheden waren het Fort, Plantation House met stokoude
reuzenschildpadden, uitzichten op rotsformaties, Lot's Wife en Diana's Peak en dronken Sint Helena koffie.
Sinds een paar jaar is er een vliegveld op Sint Helena, 1 keer per week landt er een vliegtuig. Robert wist te vertellen, dat er geen grote vliegtuigen kunnen landen, omdat de landingsbaan ten opzichte van de wind verkeerd ligt.
Een bezoek aan het kleine museum van Jamestown is ook de moeite waard.  Het prachtige VOC schip de "Witte Leeuw" werd  in 1613,  hier in de baai met man en muis, door de Portugezen tot zinken gebracht. Echt zonde.  Vanwege de warmte hebben we Jacob's Ladder niet beklommen.

Om naar de kant te komen, maken we gebruik maken van de ferryservice en nemen dan vaak wat was en  water jerrycans mee.
Een van de laatste keren vulde Geert 3 jerrycans met water en ik zette  was in een sopje, waarna we Jamestown inliepen.
Bij terugkomst, was de vloed hoger dan normaal door springtij en waren de Saints druk bezig om onze spullen hoger op de kant te zetten. Ze hadden de jerrycans en een emmer was kunnen redden.
Onze oersterke multifunctionele speciekuip, met Geert zijn favoriete shirtjes erin, verdween in de golven. Als pleister op de wond, kregen we een lekker stuk tonijn van een visser.

                                       Overtocht Sint Helena- Azoren

 

12 maart verlieten we het mooie Sint Helena met zijn vriendelijke bevolking en zetten koers naar de Azoren.
Een afstand van ongeveer 4000 mijl, de langste overtocht van de reis.
We vertrokken met 300 liter drinkwater, pakken sap en melk niet meegerekend en 330 liter diesel.
De reden om recht naar boven te varen was, om zodoende langere tijd in de Azoren door te kunnen brengen.
Het is niet de makkelijkste route naar de Azoren, oncomfortabel doordat je een groot stuk scherp aan de wind moet varen.

 

Covid-19

 

Na een paar dagen kwamen  de berichten binnen, over de drastische voorzorgsmaatregelen met betrekking tot het Corona virus, in Nederland en de rest van de wereld.
Richard en Lilian zaten na hun wintersportvakantie in quarantaine.
Maria schreef, "surrealistisch wat hier gebeurt". Onze moeders werd sterk afgeraden bezoek te ontvangen. Mirjam staat als verpleegkundige aan het bed van de Corona patiënten.

Vreselijk voor de mensen die het treffen. De zorgen zijn aan boord.
Wij konden ons er geen voorstelling van maken.
Van bevriende zeilers kwamen mailtjes binnen van; "Blijf zo lang mogelijk op zee, momenteel de veiligste plek".
Alle zeilers hebben er gevolgen van, velen zitten vast doordat grenzen gesloten zijn,
tot aan de kleinste eilanden toe in de Pacific.

De evenaar

 

17 maart vierde Geert zijn 58ste verjaardag op zee. De eerste dagen was er weinig wind,
die ook nog uit verschillende richtingen kwam. Wij waren druk in de weer om de boot zeilend te houden. Genaker op en neer. Genua uitgeboomd en niet uitgeboomd. Grootzeil erbij of weer neer. Als er geen wind en golven waren, lieten we ons meevoeren met de stroom.

Op 23 maart haalden we sinds ons vertrek het langzaamste dag record van 20 mijl.
Je moet als zeiler geduld hebben rond de evenaar vanwege de doldrums(windstille gebieden) en dat hadden we, helemaal na de Corona berichten. 

"De moter gaat uit, dan maar drijven,
als het zo doorgaat, houden we geen diesel meer over om een haven binnen te varen", zei Geert.
"We  gaan terug!", zei ik gefrustreerd met een blik op het navigatiescherm.
Geert: "Dat klopt, de boot gaat met z'n neus in de wind liggen". Wind en stroom tegen. Na een half uur zei Geert, "dit is ook niks, we zijn al een mijl afgedreven" en startte de moter weer.  Geen geduld voor achteruit varen hier.

Met onze hoofden hingen we  over de reling, om naar de tropische vissen te kijken die met ons mee zwommen en lagen 's nachts naar de sterrenpracht te kijken. Het Zuiderkruis zakte steeds verder naar de kim en de Grote Beer kwam op z'n rug tevoorschijn.

We zeilen met alle luiken open en praten over de plekken waar wij geweest zijn en beginnen al na te denken over de toekomst.  Allebei hopen wij weer werk te vinden.
Het vissen begon goed met een mooi tonijntje. Daarna verloren we 2 keer het vistuig aan een joekel van een vis, waarbij Geert bijna het topje van z'n vinger kwijtraakte.  We stopten met vissen en bewaarden het laatste lijntje voor de Noord Atlantic, waar een paar Mahi Mahi's verorberd werden.

Naarmate wij dichter bij de evenaar kwamen, werd het ontzettend warm. Het zeewater was op een gegeven moment 32* en zwommen zelfs, totdat er Portugese Oorlogsschepen(een soort kwal) passeerden. Je herkent ze, als een doorzichtig roze regenkapje, drijvend op het water. Met de tentakels onder water, wil je niet in aanraking komen. Dat schijnt heel pijnlijk te zijn.

28 maart staken we de evenaar over en vierden wij, dat we weer op het Noordelijk halfrond zijn.  De evenaar voeren we over met nog 250 liter diesel en dankzij een fikse tropische bui hadden wij, meer drinkwater dan bij vertrek. We verzamelden in een mum van tijd, 80 liter regen water!
Niet ver voorbij de evenaar, ontstond er een totaal ander windbeeld.
Een constante wind uit het noordoosten, van ongeveer 5/6 Bft scherp aan de wind.

De wereld voor ons officieel rond

 

6 april 2020  was de dag, dat we onze koerslijn 15*42N 031*44W kruisten, na ruim 1000 dagen geleden toen wij richting Barbados gingen.
Er was deze overtocht veel te vieren, ook goed voor het moraal. Het is belangrijk dat je af en toe, wat extra lekkers uit de voorraad kunt toveren, als je zo lang op zee bent.
Ondertussen waren we al zo ingeslingerd, dat het ons niet uitmaakte hoe de boot zich bewoog.
Het viel ons dik mee, totdat de wind toenam. "Edith, kom eens kijken", zei Geert. De zon was omringd door een Halo.  Zo'n ring hadden wij niet eerder, zo duidelijk begrensd om de zon gezien.
Het zag er zo onheilspellend uit, dat ik een grabbag inpakte. Het was een aankondiging, van een van de fronten die we over ons heen kregen. Bergen met water, waarbij nauwelijks vooruitgang te boeken was. De laatste 700 mijl kregen we er flink van langs. Tot 3 keer toe tot 40 knopen om de oren, terwijl het tot dan toe feilloze Predictwind maximaal 25 knopen voorspelde. De laatste loodjes.

Een paar dagen voor de Azoren tijdens een van de stormachtige dagen, kwam er opeens een stem uit de vhf radio, "sailingvessel Thalassa, is everything all right?" Sinds weken het eerste teken van menselijk leven.
 

20 april aankomst  Azoren, Ponta Delgada

 

Richard belde voor ons naar de Azoren. Er waren 2 havens toegankelijk. Het werd Ponta Delgada, op het hoofdeiland Sao Miguel.
Na bijna 39 dagen op zee, liggen we momenteel alleen aan een steiger, met een hek ervoor. We moeten 14 dagen in quarantaine, het maakt niet uit hoe lang je op zee bent geweest.

Zoals het er nu uitziet, is het niet toegestaan ook na  quarantaine, de andere eilanden te bezoeken. We respecteren de regels en geven er niets om.
Wij zijn blij en dankbaar dat we veilig aangekomen zijn. Alles wat we nodig hebben
kunnen we bestellen en wordt tot aan de boot bezorgd. Heel luxe. De stilte valt als een deken over ons heen. Eerst uitrusten en dan zien we wel.
Doordat het internet nu goed is, komt via de digitale kranten, de impact van Corona pas goed bij ons binnen.  
  
 

Tracking link: https://forecast.predictwind.com/tracking/display/Thalassa

 

Bedankt voor de leuke reacties

Groeten Thalassa