Caraminal

 

De economie in Ria de Arousa draait voor het grootste deel op de mosselvisserij. Langs de kust van heel de Ria liggen veel mosselvelden. Als je bij een haventje wil komen, dan vaar je tussen de mosselvelden door. 

Watervallen

 

We lagen in a Pobra do Caraminal, alleen de naam is al mooi. We ontmoetten Steve, een Australische solozeiler, hij is al 10 jaar onderweg. Hij vertelde over een wandeling vanaf de haven naar watervallen met natuurlijke zwembaden. Ik was meteen enthousiast. '' Zullen we vanmiddag naar de watervallen''. Geert: '' ik voel me niet zo lekker, maar ik ga wel met je mee''. '' Weet je het zeker?'' Geert: '' Ja, we gaan". Geert is nooit te beroerd om mij een plezier te doen. Het was inderdaad een mooie wandeling. Op het laatste stuk van het pad, stonden aan weerszijden eucalyptusbomen. Bij de watervallen aangekomen bevond je, je in een soort natuurlijke spa. Inclusief geur van eucalyptus. Prachtig! 

Toen we weer aan boord waren, werd Geert steeds zieker en kreeg er ook koorts bij. Het duurde niet lang, voordat we onze eigen 'watervallen'  aan boord hadden. Stromen van onderen en van boven. Ik had zo'n spijt van die watervallen. We hadden allebei hetzelfde gegeten, maar ik mankeerde niets. Toch leek het verdacht veel op een voedselvergiftiging. Een andere mogelijkheid is, dat het ging om een besmetting via What's app. Mirjam en Maria waren namelijk ook ziek geweest. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn met deze temperaturen (denk 28 C). We doen nu een paar dagen rustig aan en vertrekken naar Vilagarcia om Maria, Louw en George op te wachten. Zij zullen twee weken met ons meezeilen. We kijken er naar uit om onze George weer te zien. 

 

Mast Inspectie

 

Vijf augustus hebben we George van de trein gehaald. We zaten al ruim een uur op het bankje van het perron. Toen we eindelijk een berichtje kregen 'we zijn er met 5 minuten'. We stuurden terug 'dan stappen we nu van boord'   ;). Ons hartje maakte een sprongetje. George en zijn ouders blijven veertien dagen bij ons. 

Louw werd meteen de mast ingehesen, voor inspectie van de mast. Handig zo'n schoonzoon. 

Steigerborrel

In Vilagarcia werden we uitgenodigd voor een steigerborrel. Er lagen namelijk vijf nederlandse boten in de haven.  We zaten met 14 mensen in een kuipje (Win2Win). We hebben ervaringen met elkaar gedeeld. Het was gezellig!

Vakantie met George Maria en Louw

 

Vanuit Vilagarcia zijn we naar verschillende leuke plekjes gegaan. Eerst naar Cambados . Een dorpje wat bekend staat om de goede wijn die daar geproduceerd wordt.

Daarna zijn we Ria Pontevedra in gevaren naar Combarro. Een oud authentiek dorpje. De huisjes op de foto hiernaast zie je overal in Galicië. Ze werden vroeger als opslagplaats gebruikt. Daarna zijn we naar Sanxenxo gevaren, een grote gezellige stad met een mooie jachthaven en hebben we geankerd bij verschillende mooie strandjes, waaronder de Cies eilanden. Volgens de Engelse krant Guardian het mooiste strand van de wereld. Het strand is hier inderdaad heel mooi. Tussen de zandkorrels zitten een soort glittertjes wat het strand mooi wit maakt. 

Noonsite

 

Informatie over de omgeving halen we onder andere van de Noonsite. Een site vol wetenswaardigheden voor en door zeilers gemaakt. 

Tenslotte zijn we Ria de Vigo in gevaren en hebben Cangas bezocht, ook een gezellig stadje. In Vigo hebben we weer afscheid genomen van George Maria en Louw.

George had het  reuze naar z'n zin. We hebben veel lol met hem gehad. We kijken dankbaar terug op 2 heerlijke weken. Ze vormen een mooi gezinnetje. Gek op George en op elkaar.

Dinghy

 

We hebben onze rubberboot (dinghy) naar George vernoemd. Het in elkaar zetten van een rubberboot met aluminium bodem is nog wel een dingetje. De bodem bestaat uit 5 onderdelen, 3 onderplaten die je in elkaar moet schuiven en 2 zijbalken. na veel geploeter op 2 vierkante meter op de punt van de boot hadden we hem in elkaar. We kwamen op het idee om hem half opgeblazen overboord te takelen. Het voorste gedeelte van de bodem was tijdens het takelen op raadselachtige wijze verdwenen. We dachten dat het in het water gevallen was. "Hoe diep is het hier" zei ik. Geert keek me verbaasd aan. In een helder moment bedachten we dat het vermiste stuk bodem onder de rest van de bodem geschoven kon zijn. Ik kon met  mijn hand net onder de rest van de bodem komen. "Ik voel hem" zei ik. Opgelucht keken we elkaar aan. Stelletje knakers. Toen moest de bb moter er nog aan...............

 

 

Logeerhut

 

Onze logeerhut hebben we weer netjes gemaakt, want onze zoon Richard en Lilian komen in Vigo aan boord. We kijken naar ze uit.

Weekje met Richard en Lilian

 

In Vigo kwamen ze aan boord. Het was heerlijk om ze weer te zien. We hebben voorlopig afscheid genomen van Spanje met onder andere Paella. Vanaf Vigo zijn we naar Bayona gezeild. De afstand is niet zo groot,  we hebben er een lekker zeildagje van gemaakt.

Van Bayona zijn we naar Leixoes gevaren. Een van de belangrijkste zeehavens van Portugal. Leixoes ligt aan Porto vast.

Onderweg zagen we meerdere malen dolfijnen. Lilian: "Waarom begin ik zo te schreeuwen als ik dolfijnen zie". Het blijft leuk om ze te zien springen. Het is me nog niet gelukt om er een goede foto van te maken. Ze komen en gaan weer snel.

The Iceman

 

Leixoes heeft een leuke jachthaven met een piepklein watersportwinkeltje waar ze alles voor je kunnen doen. Het is een zeilschool, wasserette en ze kunnen er reparaties voor je regelen.

Geert en Richard deden hier samen wat onderhoudsklusjes. De lierhendel glipte uit Geert zijn handen en viel in het water.

Richard: "Ik zie hem liggen". Het water is hier helder. Ik keek op de instrumenten, het was hier bijna 4 meter diep en de watertemperatuur was 16 graden. Geert: "Ik duik hem op want ik heb hem laten vallen". Duikbril en zwemvliezen werden voor de dag gehaald. Lilian en ik stonden  toe te kijken. Lilian: "Hij is wel stylish". Ik: "Stylish?". Lilian: "Ja de kleuren matchen, blauwe duikbril, blauwe onderbroek en blauwe zwemvliezen". We lagen in een deuk. Geert sprong in het water en riep, "whoaaa, koud, koud". Richard: "Zwem eerst een paar rondjes!". Na 2 mislukte duikpogingen wilde Geert het nog een keer proberen. Hij nam een grote hap lucht, de zwemvliezen namen boven water al grote slagen. Hij kwam triomfantelijk weer boven water met de lierhendel in zijn handen. Misschien moeten we toch maar een wetsuit aanschaffen.

Porto

 

In Porto hebben we weer afscheid genomen van Richard en Lilian. We hebben samen een gezellig weekje gehad. 

 

Porto staat voornamelijk bekend om zijn porthuizen. Het gehele oude centrum is op de werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst.

Je vindt er veel kleine smalle steegjes en straatjes die heel steil kunnen zijn. Om het hoogteverschil tussen de verschillende delen van de stad op te vangen zijn er overal trappen. Een mooie stad om te bezoeken.

Tragedia do Mar

 

We maakten een wandeling richting de rivier Douro en stuitten op een beeltenis ter nagedachtenis van de grootste nautische ramp in Portugal. In 1947 zijn voor de haven van Leixoes meerdere vissersschepen vergaan. Hierbij kwamen 152 vissers om, 72 weduwen en 152 wezen bleven achter

Sardientjes

 

Sardientjes op de gril is een veel gezien straatbeeld in Portugal. We konden er dan ook niet zomaar aan voorbij lopen.

We hebben Portugal ingeluid met sardientjes en kip piri piri.

 

 

 

Groeten vanaf de Thalassa en bedankt voor de leuke reacties